جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه کفیت: (تعداد کل: 3)
کفیت
[کَ] (اِ) از هم باز شدن و باز کردن را گویند.(1) (برهان) (آنندراج).
(1) - در این صورت مصدر مرخم کفیتن = کفیدن است. و رجوع به کفیدن شود.
(1) - در این صورت مصدر مرخم کفیتن = کفیدن است. و رجوع به کفیدن شود.
کفیت
[کَ] (ع ص) مرد تیزرو و سبک باریک اندام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): رجل کفیت؛ مرد تندرو و سبک و نازک اندام. (از اقرب الموارد). مرد شتابنده. (دهار). || (اِ) انبان استوار که چیزی ضایع نکند. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رخت زندگانی. (منتهی الارب) (ناظم...
کفیت
[کَ] (ع مص) کفت. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به کفت (ع ص) شود.