جستجوی واژه در لغت‌نامه دهخدا
جستجوی معنی واژه مطیب: (تعداد کل: 3)
مطیب
[مُ طَیْ یِ] (ع ص) بوی خوش دهنده و پاک شونده. (غیاث) (آنندراج).
مطیب
[مُ طَیْ یَ] (ع ص) پاک و خوشبودار کرده شده. (غیاث) (آنندراج). خوشبوشده و معطرشده و پاکیزه شده. ج، مطیبون. (ناظم الاطباء).
- ثوب مطیب؛ جامهء خوش بوی کرده. (مهذب الاسماء).
- مطیب کردن؛ خوشبوی کردن : ندانم به گلابش مطیب کرده بود یا قطره ای چند از گل رویش در آن...
- ثوب مطیب؛ جامهء خوش بوی کرده. (مهذب الاسماء).
- مطیب کردن؛ خوشبوی کردن : ندانم به گلابش مطیب کرده بود یا قطره ای چند از گل رویش در آن...
مطیب
[مُ طَیْ یَ] (اِخ) نام پسر نبی صلی الله علیه و آله و سلم. (منتهی الارب). یکی از پسران پیغمبر اسلام. (آنندراج) (از محیط المحیط).
محصولات ما
قافیه‌یاب برای اندروید
با خرید نسخه اندرویدی قافیه‌یاب از فروشگاه‌های زیر از این پروژه حمایت کنید:
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
نرم‌افزار فرهنگ عروضی
گنجور
گنجور مجموعه‌ای ارزشمند از سروده‌ها و سخن‌رانی‌های شاعران پارسی‌گوی است که به صورت رایگان در اختیار همگان قرار گرفته است. برای مشاهده وب‌سایت گنجور اینجا کلیک کنید.
دریای سخن
نرم‌افزار دریای سخن کتابخانه‌ای بزرگ و ارزشمند از اشعار و سخنان شاعران گرانقدر ادب فارسی است که به حضور دوستداران شعر و ادب تقدیم می‌داریم.