جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه مردم: (تعداد کل: 3)
مردم
[مَ دُ] (اِ) آدمی. انس. انسان. آدمیزاده. شخص. بشر :
دریا دو چشم و بر دل آتش همی فزاید
مردم میان دریا و آتش چگونه پاید.رودکی.
خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد
که گاه مردم از او شاد و گه بود ناشاد.
رودکی.
مردمان از خرد سخن گویند
تو هوازی حدیث غاب کنی.رودکی.
بهین مردمان مردم نیکخوست
بتر...
دریا دو چشم و بر دل آتش همی فزاید
مردم میان دریا و آتش چگونه پاید.رودکی.
خدای عرش جهان را چنین نهاد نهاد
که گاه مردم از او شاد و گه بود ناشاد.
رودکی.
مردمان از خرد سخن گویند
تو هوازی حدیث غاب کنی.رودکی.
بهین مردمان مردم نیکخوست
بتر...
مردم
[مُ دِ] (ع ص) ساکن. برقرار. (منتهی الارب). که ادامه یابد و قطع نشود(1). (از متن اللغه).
(1) - ردمت و أردمت علیه الحمی، فهو مردم؛ دامت فلم تفارقه؛ و منه سحاب مردم، لایفارق. (متن اللغه).
(1) - ردمت و أردمت علیه الحمی، فهو مردم؛ دامت فلم تفارقه؛ و منه سحاب مردم، لایفارق. (متن اللغه).
مردم
[مُ رَدْ دَ] (ع ص) ثوب مردم؛ جامهء کهنه و درپی کرده. (منتهی الارب). ثوب مردم و مرتدم و متردم و ملدم، خلق مرقع. (متن اللغه). لباس کهنهء وصله دار.