جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه شعبی: (تعداد کل: 5)
شعبی
[شَ / ش بی ی] (ص نسبی) منسوب است به شعب که بطنی است از همدان. (از لباب الانساب).
شعبی
[شَ] (اِخ) ابوجعفر محمد بن عمروبن شعبی قاضی اسروشنی. در بخارا حدیث گفت. وی اهل همدان بود. (از لباب الانساب).
شعبی
[شَ] (اِخ) ابوعمرو عامربن شراحیل شعبی از اهل کوفه و از بزرگان تابعان و فقهای آنان بود. وی از 105 تن از اصحاب حضرت رسول (ص) روایت کرده است. شعبی به سال 20 ه . ق. و به روایتی به سال 31 ه . ق. بدنیا آمد و به سال...
شعبی
[شَ] (اِخ) حسان بن عمرو شعبی حمیری است. || همچنین فقیه عامربن شراحیل شعبی که از خیار تابعیان است. هر دو منسوب به سوی حسان بن سهل، فمن کان منهم فی الکوفه، یقال لهم شعبیون و من کان منهم بالشام یقال لهم شعبانیون و من کان منهم بالیمن یقال لهم...
شعبی
[شِ] (اِخ) عبدالله بن مظفر. محدث است. (از منتهی الارب).