[بی ی] (ع ص نسبی) جامه دار. ثوّاب. بزاز.
[بی ی] (اِخ) محمودبن عمر. محدث است و از آن رو وی را ثیابی گویند که جامه دار حمام بود.
[بی ی] (اِخ) یکی از شعرای عثمانی در مائهء دهم هجری. او امی بود و شغل خیاطت میورزید و از آنرو تخلص ثیابی گرفت. (قاموس الاعلام).