جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه بنیه: (تعداد کل: 2)
بنیه
[بُ یَ] (ع اِ) نهاد و آفرینش چیزی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). نهاد و آفرینش. (فرهنگ فارسی معین). نهاد. (السامی). نهاد و آفرینش و وجود و سرشت آدمی. (غیاث) (آنندراج).
- بی بنیه؛ ضعیف و لاغر. (از ناظم الاطباء). (فرهنگ فارسی معین).
- صحیح البنیه؛ ای فطره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
- ضعیف...
- بی بنیه؛ ضعیف و لاغر. (از ناظم الاطباء). (فرهنگ فارسی معین).
- صحیح البنیه؛ ای فطره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
- ضعیف...
بنیه
[بَ نی یَ] (ع اِ) کعبه بدان جهت که شرف و بزرگی دارد. یقال لاورب هذه البنیه. (منتهی الارب) (آنندراج). کعبه. قبله. (نصاب الصبیان) (غیاث). کعبه. (دهار). خانهء خدای. (مهذب الاسماء).