جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه بقار: (تعداد کل: 5)
بقار
[بَقْ قا] (ع اِ) فروشندهء ستور. (ناظم الاطباء). || چوپان و گله بان. (ناظم الاطباء). گاوچران. (از اقرب الموارد). گاوبان. (منتهی الارب). || صاحب گاو. (آنندراج) (دزی ج1 ص102) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). گاووان. (مهذب الاسماء). || آهنگر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از تاج العروس) (آنندراج). || نام...
بقار
[بَقْ قا] (اِخ) نام وادیی. (منتهی الارب) (تاج العروس) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). || موضعی کثیرالجن برمل عالج. بعضی گویند در نجد است و برخی گویند در ناحیهء یمامه است. (از تاج العروس). موضعی بسیار جن در ریگ عالج. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). موضعی کثیرالجن. (از ناظم الاطباء). موضعی...
بقار
[بُقْ قا] (ع اِ) جِ بَقَرَه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). رجوع به بقره شود.
بقار
[بَقْ قا] (ع اِ)(1) یکی از صور شمالی فلک که آنرا عوا و طاردالدب و حارس الشمال و حارس السماء و صیاح نیز خوانند و آن بشکل صیادی توهم شده که بر دست چپ چوبی و بر دست دیگر بند دو سگ شکاری دارد و با سگان دب اکبر را...