جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه صرعی: (تعداد کل: 4)
صرعی
[صَ] (ص نسبی) کسی که مرض صرع دارد. کسی که او را مرض صرع باشد. (غیاث) (آنندراج) :
بیهش نیم و چو بیهشان باشم
صرعی نیم و بصرعیان مانم.مسعودسعد.
شیفتم چون خری که جو بیند
یا چو صرعی که ماه نو بیند.نظامی.
برگ شاخ دگر چو آب حیات
صرعیان را دهد ز صرع نجات.نظامی.
بیهش نیم و چو بیهشان باشم
صرعی نیم و بصرعیان مانم.مسعودسعد.
شیفتم چون خری که جو بیند
یا چو صرعی که ماه نو بیند.نظامی.
برگ شاخ دگر چو آب حیات
صرعیان را دهد ز صرع نجات.نظامی.
صرعی
[صَ عا] (ع ص، اِ) جِ صریع. انداختگان. افتادگان. (از منتهی الارب).
صرعی
[صَ عَ] (ع اِ) تثنیه صَرْع. صَرْعان. بامداد و شبانگاه: اتیته صَرْعَیِ النهار؛ آمدم او را بامداد و شبانگاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
صرعی
[صِ عا] (ع اِ) کار. (منتهی الارب). || انجام کار. (منتهی الارب). حالت کارهای مردم: ما ادری هو علی ایّ صرعی امره ای علی الاعطاء؛ ای لم یتبین لی امره علی الرد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).