[شَ دَ] (ع مص، اِمص) مأخوذ از شهاده تازی. گواهی دادن. (غیاث اللغات). گواهی : دیگر دوات آوردند از دیوان رسالت بنهادند و خواجهء بزرگ و حاضران خطهای خویش در معنی شهادت نبشتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 295).
- شهادت اخرس؛ شهادت شخص گنگ و آن مبتنی بر اشارات و...