جستجوی واژه در لغت‌نامه دهخدا
جستجوی معنی واژه شعرباف: (تعداد کل: 2)
شعرباف
[شِ] (نف مرکب) کسی که اشعار بی ارزش گوید. (فرهنگ فارسی معین).
شعرباف
[شَ] (نف مرکب) شعربافنده. کسی که پارچهء ابریشمی اعلا میبافد. (از ناظم الاطباء). کسی که اقمشهء ابریشمی ببافد مثل قطنی و زربفت و مانند آن. (آنندراج). که مویینه بافد. مویینه باف. (یادداشت مؤلف) :
اگر فوطه ای گیرد از شعرباف
به دستور ماکو شود موشکاف.
ملاطغرا (از آنندراج).
دلم در بت شعربافی است بند
که...
اگر فوطه ای گیرد از شعرباف
به دستور ماکو شود موشکاف.
ملاطغرا (از آنندراج).
دلم در بت شعربافی است بند
که...
قافیه‌یاب برای اندروید
با خرید نسخه اندرویدی قافیه‌یاب از فروشگاه‌های زیر از این پروژه حمایت کنید:
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
نرم‌افزار فرهنگ عروضی
گنجور
گنجور مجموعه‌ای ارزشمند از سروده‌ها و سخن‌رانی‌های شاعران پارسی‌گوی است که به صورت رایگان در اختیار همگان قرار گرفته است. برای مشاهده وب‌سایت گنجور اینجا کلیک کنید.
دریای سخن
نرم‌افزار دریای سخن کتابخانه‌ای بزرگ و ارزشمند از اشعار و سخنان شاعران گرانقدر ادب فارسی است که به حضور دوستداران شعر و ادب تقدیم می‌داریم.