جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه رخاء: (تعداد کل: 5)
رخاء
[رَ] (ع مص) سست و نرم گردیدن (ناظم الاطباء) سست و نرم شدن (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) و رجوع به رَخا شود || فراخ زیست شدن (آنندراج) فراخ زیست گردیدن (از اقرب الموارد).
رخاء
[رَ] (ع اِمص) فراخی زیست و توانگری (ناظم الاطباء) فراخی (مهذب الاسماء) فراخی زندگانی (از اقرب الموارد) فراخی زیست (آنندراج) : تبارک من یتهم قضایاه فی الشده و الرخاء (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 99 ||) سستی و نرمی (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام (||) ص) یقال: هم...
رخاء
[رُ] (ع اِمص) رَخاء سستی و نرمی (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) و رجوع به رخا شود (|| ص، اِ) باد نرم (دهار) (ترجمان 38 )؛ ای جعلناها رخاء (آنندراج) باد نرم که هیچ چیز / القرآن) باد نرم قال الله تعالی : فسخرنا له الریح تجری بامره رخاء (قرآن 36...
رخاء
[رِ] (ع مص) مراخاه (ناظم الاطباء) و رجوع به مراخاه شود.
رخاء
[رَخْ خا] (ع ص، اِ) رَخاخ زمین نرم (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد ||) زمین فراخ (ناظم الاطباء ||) زمین دمیده که زیر پا شکسته گردد ج، رَخاخیّ، رُخاخیّ (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).