[تِ نَ / نِ لَ] (ص مرکب)عطشان و سوخته لب. (ناظم الاطباء) :
دوستان تشنه لب را زیر خاک
از نسیم جرعه دان یاد آورید.خاقانی.
من گل خون به دهان آمده و تشنه لبم
بر گل تشنه، گه ژاله هوایید همه.خاقانی.
تشنه لب بر در دریا چو صدف
سر و تن بی سپری خواهم داشت.خاقانی.
رطب بر...