[بَ دَ / دِ نَ] (نف مرکب)بنده پرور. (آنندراج). کسی که بر پست تر از خود مهربانی کند و مهربان نسبت به بندگان. (ناظم الاطباء). کسی که بزیردستان مهربانی کند. آنکه به بندگان عطوفت ورزد. بنده پرور. (فرهنگ فارسی معین) :
شادمان گشت و دو رخسارهء چون گل بفروخت
زیر لب گفت...