[بُ لَ] (نف مرکب) بلندگوی. بلندگوینده. آنکه یا آنچه به صدای بلند سخن گوید. || (اِ مرکب) اسبابی که تغییرات جریان برق را در یک دستگاه مخابراتی تبدیل می کند به صوتی که برای شنیدن آن نیازی به اینکه اسباب را به گوش نزدیک کنیم نیست (برخلاف گوشی تلفن). هر...