[اِلْ] (ع مص) درنگ کردن و پس ماندن. یقال: الیأت الناقه؛ ای ابطأت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از المنجد).
[اَلْ] (ع ص) مؤنث اَلیان، بمعنی بزرگ سرین و دنبه آور و بزرگ دنبه. ج، اَلایا. (از اقرب الموارد).
[اِ] (اِخ) رجوع به الیا و ایلیا و بیت المقدس شود.