[اِ طِ] (ع مص) بیچاره و حاجتمند کردن کسی را، یقال: اضطره الیه فاضطر الیه (مجهو). (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اضطرار کسی را به کسی؛ نیازمند کردن و مُلْجأ کردن وی را، پس مضطر شدن و نیازمند شدن او، فاضطر (بصیغهء مجهول)؛ ای اُلجی ء. (از اقرب الموارد). بیچاره گردانیدن....