جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه علی: (تعداد کل: 1,808)
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد بنا دمیاطی. رجوع به علی بنا شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد جمالی حنفی رومی زنبیلی، ملقب به علاءالدین. رجوع به علی جمالی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد دیبلی شافعی. رجوع به علی دیبلی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد رتبلی، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی رتبلی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد رسموکی. رجوع به علی رسموکی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد شیرازی مکی شافعی، ملقب به علاءالدین. رجوع به علی شیرازی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد فنجکردی نیشابوری، ملقب به شیخ الافاضل و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی فنجکردی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن محمد کیزاوانی حموی شاذلی، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی حموی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن مکابر شظبی یمنی. رجوع به علی یمنی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن مکرم الله صعیدی عدوی مالکی ازهری. رجوع به علی صعیدی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن مکی رازی، ملقب به حسام الدین و مشهور به ابن مکی. فقیه و ساکن دمشق بود و به حلب نیز سفر کرد، و در سال 593 یا 598 ه . ق. در دمشق درگذشت و در خارج باب فرادیس دفن شد. او راست: 1- خلاصه الدلائل...
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن منصور بسام، مشهور به بسامی و ابن بسام. رجوع به علی بسامی و ابن بسام شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی بن امام محمد تقی علیه السلام، مکنی به ابوالقاسم. محدث و فقیه و از غُلات شیعه میباشد که در سال 352 ه . ق. در یکی از قراء فارس درگذشت. او راست: الاغاثه فی الثلاثه.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی بن علی جلاد راکبی نخلی حنفی. رجوع به علی جلاد شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی بن محمد تقی علیه السلام، مکنی به ابوالقاسم. رجوع به علی بن احمدبن موسی بن امام محمد تقی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی بن محمد دیری جوبری دمشقی شافعی، ملقب به علاءالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی دیری شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی جزائری، مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی جزائری شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موسی عاملی نباطی. رجوع به علی نباطی شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن موفق بن متوکل، مکنی به ابومحمد و ملقب به المکتفی بالله. هفدهمین خلیفهء عباسی. رجوع به علی عباسی (ابن احمد معتضدبن موفق بن...) شود.
علی
[عَ] (اِخ) ابن احمدبن نوبخت، مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن نوبخت. وی در سال 416 ه . ق. در مصر درگذشت. رجوع به ابوالحسن علی... و مآخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج7 ص31 و وفات الاعیان ج1 ص452 و کشف الظنون ص769.