جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه حسن: (تعداد کل: 522)
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن خلیل. رجوع به حسن کرادیسی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن داود حلی صاحب رجال. رجوع به حسن حلی و حسن برقی و حسن نقار قرشی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن داود رسولی، ملقب به مظفر بن سلطان مؤید صاحب یمن. از طرف پدر حکومت شهرهائی از یمن داشت و در 712 ه . ق. درگذشت. (اعلام زرکلی چ1 ص225).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن دحیه. رجوع به حسن بن قاسم بن جعفر شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن دربی. احوالش در امل الامل آمده است. و در «کشف الحجب و الاستار» دو ارجوزه به وی نسبت داده که از او نیست بلکه از حسن بن راشد حلی میباشد. (ذریعه ج1 ص464).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن درویش. رجوع به حسن قولینی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن دلدار علی هندی. رجوع به حسن نصیرآبادی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن دهان. رجوع به حسن بن محمد بن علی بن برهان الدین بغدادی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن ذکوان فارسی. درگذشتهء 313 ه . ق. محدث است. و ابوالجوائز از وی حدیث کرده است. و حسن سانزواری در 570 ه . ق. روایت احادیث او را اجازت داده است. (ذریعه ج1 ص170 و ج6 ص376).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن راشد حلی، ملقب به تاج الدین. او راست: دو ارجوزه: «الجمانه» و «الرساله الجوابیه»: (ذریعه ج1 ص464 و ج5 ص131).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن راشد طفاری، مکنی به ابومحمد. او راست: کتاب الحدیث. (ذریعه ج6 ج321).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن رباط بجلی کوفی، از اصحاب صادق(ع). حسن بن محبوب از وی کتاب الاصل را روایت کرده است. (ذریعه ج2 ص146) (ج6 ص321 فهرست طوسی).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن رحال مغربی. رجوع به حسن معدانی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن رشیق قیروانی. رجوع به حسن قیروانی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن رضا. قونسول ایران در عراق بود. او راست: «تاریخ عراق». (ذریعه ج3 ص264).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن رمضان بن حسن قرمی، ملقب به حسام شافعی. متولد 680 ه . ق. در دمشق تدریس کرد و در طرابلس در 746 ه . ق. درگذشت. (دررالکامنه ج2 ص15 - 16).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن روزبهان شیرازی. او راست: اخلاق شمسی که به نام شمس الدوله محمد و به تقلید اخلاق محسنی تألیف کاشفی (درگذشتهء 910 ه . ق.). تألیف کرده است. (ذریعه ج1 ص375).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن زبرقان مکنی به ابوالخزرج قمی. او راست: کتاب الحدیث. (ذریعه ج6 ص321).
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن زولاق. رجوع به حسن بن ابراهیم بن حسین بن علی شود.
حسن
[حَ سَ] (اِخ) ابن زیاد عطار کوفی، از صادق(ع) روایت دارد. او راست: کتاب الاصل. (ذریعه ج2 ص119 و ج6 ص321 از فهرست طوسی و نجاشی).