مقود

[مِقْ وَ] (ع اِ) افسار. ج، مقاود. (مهذب الاسماء). افسار. (نصاب). پالهنگ. (دهار). آنچه بدان کشند از رسن و مهار و لگام و جز آن. ج، مقاود. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) :
جام نخواهد بکف او در مطرب
اسب نخواهد به زیر او در مقود.منوچهری.
اسبان، هشت سر که به مقود بردند با زین و ساخت زر. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص370). طبیعت توسن سرکش را به مقود عقل و کفایت رام کرد. (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 تهران ص47). اول ینال تکین را ببست و مقود کشتی به دست ملاح داد تا او را به لشکر سلطان سپرد. (ترجمهء تاریخ یمینی چ1 تهران ص 406). هرگز مقود انقیاد به کس نداده بود. (ترجمهء تاریخ یمینی ایضاً ص416). چندانکه مقود کشتی به ساعد برپیچید و بالای ستون رفت ملاح زمام از کفش درگسلانید. (گلستان).