ضیاءالدین

[ءُ د د] (اِخ) قاضی... نورالله ولد قاضی درویش محمد بن خواجه شکرالله وزیر برادرزادهء قاضی عیسی. در ایام حکومت امیرخان در بلدهء هرات متکفل منصب قضا شد و چند سال در غایت امانت و دیانت بلوازم آن امر قیام نمود. آن جناب از اقسام فضایل بهرهء تمام داشت و به جودت طبع و الطاف ذهن متصف بوده و اشعار دلفریب بر صفحهء روزگار می نگاشت، در انشاء مکاتیب غایت بلاغت بجای می آورد... وفاتش در اوایل شعبان 929 ه . ق. اتفاق افتاد و در گازرگاه هری مدفون شد. مدت عمرش نزدیک شصت سال بوده است. ظاهراً همین قاضی ضیاءالدین است که با شیخ محیی الدین احمد مشهور به شیخ زادهء لاهیجانی از جانب شاه اسماعیل صفوی نزد محمدخان شیبانی که از اقصای ترکستان تا حدود سمنان را بحیطهء تصرف آورده بود به رسالت رفته است. (حبیب السیر ج 3 ص 353 و 391).