شیدایی

[شَ / شِ] (حامص) دیوانگی. (آنندراج) (یادداشت مؤلف). صفت شیدا. جنون. (یادداشت مؤلف). آشفتگی. (آنندراج) :
مرا نسبت به شیدایی کند ماه پری پیکر
تو دل با خویشتن داری چه دانی حال شیدایی.
سعدی.
- سر به شیدایی برآوردن؛ به آشفتگی گراییدن. دیوانه شدن :
چو عقل اندرنمی گنجید سعدی
بیا تا سر بشیدایی برآریم.سعدی.
مگر زنجیرمویی گیردم دست
وگرنه سر بشیدایی برآرم.حافظ.
|| عاشقی. شیفتگی. عاشقی. وله. (یادداشت مؤلف). || (ص نسبی) منسوب بشیدا. مفتون. دیوانه :
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی.
حافظ.