جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه حایط: (تعداد کل: 3)
حایط
[یِ] (ع ص) نعت فاعلی از حوط و حیطه و حیاطت. || (اِ) دیوار. ج، حیطان. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). ج، حیاط، و قیاس حوطان است. (منتهی الارب) : در بیت المقدس جائی طلب کرد که آنرا شاید حائطی باید. (قصص الانبیاء ص174).
همچو نوری تافته بر حائطی
حائط آن انوار را...
همچو نوری تافته بر حائطی
حائط آن انوار را...
حایط
[یِ] (ع اِ) مراد زمینی است در داخل شهر که اطراف آن دیوار کشیده باشند و در آن زراعت کنند. این گونه زمینها را امروز در سبزوار حَیَط بر وزن نمط و در مشهد حَیطه بر وزن بیضه گویند. (حواشی تاریخ بیهق از بهمنیار ص332).
حایط
[یِ] (اِخ) از نواحی یمامه است. حفصی گوید: سوق الفقی آنجا بوده است. (معجم البلدان ج2 ص204).