جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه بایقرا: (تعداد کل: 2)
بایقرا
[قَ] (اِخ) سلطان حسین میرزا فرزند منصور و معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی آخرین از امرای تیموری. پادشاهی ادب پرور هنردوست بود و وزیر معروفش امیرعلیشیر نوائی است که موجب شهرت دربار او و آبادانی پایتختش هرات شده بود. در سال 861 ه . ق. که خراسان...
بایقرا
[قَ] (اِخ) (... میرزا) پسر معزالدین عمر شیخ و نوهء تیمور لنگ. او جد سلطان حسین بایقرای معروف بود. و رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج2 شود.